काठमाडौं, कीर्तिपुर वडा नं ९ स्थित दर्शन बचत तथा ऋण सहकारी संस्थामा भएको पाँच अर्ब रुपैयाँ घोटालाले समग्र सहकारी क्षेत्रलाई नै हल्लाइदिएको छ। सहकारीका पदाधिकारी, सञ्चालक तथा सीईओको मिलेमतोमा भएको यो अकल्पनीय घोटाला बाहिर आउनुले बचतकर्ताहरूको विश्वासमा गहिरो चोट पुगेको छ।
यो घोटाला मात्र होइन, यो एकदमै नियोजित षडयन्त्र हो, जसमा बचतकर्ताहरूको पसिनाको कमाइलाई सत्तामा रहेका केही व्यक्तिहरूले आफ्नो निजी स्वार्थको लागि प्रयोग गरेका छन्। सहकारीका पदाधिकारीहरूले आफ्ना आफन्त र निकटका व्यक्तिहरूलाई विनाधितो करोडौं रुपैयाँ वितरण गरेका छन्, जसले यस संस्थाको मर्मलाई नै ध्वस्त पारेको छ।
विशेषगरी, सञ्चालक समितिका सदस्य शान्ता कुमारी राईले आफ्ना छोरा, गायक धिरज राईलाई दुई करोड पचास लाख रुपैयाँ विनाधितो ऋण दिएको खुलासा भएपछि यो घोटालाको परिदृश्य अझ गहिरिएको छ। सहकारीको आर्थिक स्रोतलाई कसरी मनमानी ढंगले आफ्नो स्वार्थको लागि प्रयोग गरिएको हो, यसले स्पष्ट पार्छ।
घोटालाको शिकार भएका बचतकर्ताहरू आफ्नो गाढा कमाइको पैसा फिर्ता माग्न सहकारीका पदाधिकारीहरूकहाँ पुगे, तर उनीहरूलाई मात्र बहाना र झूटो आश्वासन दिएर टारियो। बचतकर्ताहरूले शंका गर्दै अघि बढेका भए पनि, सहकारीले उनीहरूको शंका सत्यमा परिणत गरिदियो।
यो घोटालाले धेरै बचतकर्ताहरूलाई आर्थिक र मानसिक संकटमा धकेलेको छ। कतिपय पीडितहरूले आफ्नो बचत नपाएपछि ज्यान गुमाएका छन्, भने केही गम्भीर बिरामी अवस्थामा छन्। उनीहरूले आफ्नो समस्या समाधान गराउन सम्बन्धित प्रदेश मन्त्रालयको सहकारी महाशाखामा धाउँदा पनि न्यायको आशमा निराश मात्रै पाएका छन्।
अन्ततः न्यायको खोजीमा हतास भएका पीडितहरूले सहकारीका अध्यक्ष दिनेश दर्शन धारीको घरमा आत्मदाह गर्ने प्रयास गरेका थिए। उक्त घटना ०८१ असार १८ गते विहान ७:३० बजे भएको हो, जसमा प्रहरीले हस्तक्षेप गर्दै आत्मदाहको प्रयास असफल बनाएको थियो।
अब भने पीडितहरूले सहकारीका सञ्चालक, पदाधिकारी तथा सीईओलाई तुरुन्तै पक्राउ गरी कानुनी कारबाही गर्न र आफ्नो बचत फिर्ता पाउन प्रधानमन्त्रीसमक्ष ज्ञापन पत्र बुझाउन थालेका छन्। उनीहरूले चेतावनी दिएका छन् कि, यदि न्याय नपाए भने, सामूहिक आत्मदाहको कठोर निर्णय लिन बाध्य हुनेछन्।
यो प्रकरणले मात्र होइन, यसले देशभरका सहकारी संस्थाहरूमा व्याप्त भ्रष्टाचार र अनियमितताले समाजलाई कस्तो गहिरो असर पुर्याउन सक्छ भन्ने प्रस्ट रूपमा देखाएको छ। अब यो देशको न्याय प्रणालीले यो घोटालाको पीडितहरूलाई न्याय दिलाउने जिम्मेवारी उठाउनु पर्छ, अन्यथा यसले सहकारी क्षेत्रमा फैलिएको निराशा र असन्तोषलाई अझ भयानक रूपमा विस्फोट गराउन सक्छ।
